Wachten bij de brug

‘Hé meid, dat is lang geleden.’
‘Hé hoi!’
'Wat wordt ze groot zeg’.
‘Ja, ze heeft net een nieuwe fiets gekregen. Bij die andere zat ze zowat met haar knieën in het stuur.’
‘Nou, dat is een mooie damesfiets hoor. Ga je de stad in?’
‘Ja, het is lekker weer dus ik zeg tegen haar: we gaan even de stad in en dan ergens een broodje eten.’
'Hoe oud is ze nou?’
‘Negen. En die van jou?’
‘Zestien. Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen zeg ik altijd maar. Waar ga je een broodje halen?’
‘Weet ik nog niet, maar zij vindt de Subway wel leuk.’
‘Is ook leuk hoor. Het is er lekker weer voor.’
‘Nou, ben blij dat het zonnetje weer een keertje schijnt.'
‘Ja dat was helemaal niks van de week.’
‘Morgen is het weer minder.'
‘Ja, maar zaterdag schijnt het weer lekkerder te worden.’
‘Ja lekker hè?’
Ga je nog carnavallen?’
‘Nee, ik sla dit jaar maar een keertje over.’
‘Ja, ik ook hoor. Ik geloof er wel in hoor, maar ik doe eerst nog een beetje voorzichtig. Achterlijken gaan meteen weer feesten. En vorige keer is het ook in Brabant begonnen.'
‘Doe je nog aan bodypumpen?'
'Ik ga nog wel eens, maar niet meer zo vaak. Ik vind haar niet zo leuk. Ze staat de hele tijd bij je.'
‘Vind ik ook niks.’
‘Ik denk: joh loop lekker door, ik wil gewoon mijn eigen gang kunnen gaan.’
‘Gelijk heb je.'
‘Woon je nog in het Westerkwartier?’
‘Ja, alweer een jaar of vier. In een van die flatjes’.
‘Ik woon al twintig jaar in hetzelfde huis. Mij krijgen ze niet weg.’
‘Nou let goed op jezelf hè?’
‘Ja jij ook!’
‘Doeg!’
‘Ja, doeg!’