Rolluik

Ik ben op zoek naar een rolluik. Het straatje waar ik woon, ligt namelijk middenin een uitgaansgebied waar het met name in het weekend behoorlijk onrustig kan worden. Nu werd er de laatste tijd door omstandigheden niet veel uitgegaan dus het was eigenlijk best wel lekker rustig de afgelopen maanden. Eigenlijk is het al twee jaar rustig in de straat, want het kabinet heeft de ene lockdown nog niet afgekondigd of de volgende zit er al weer aan te komen. Er kunnen wat mij betreft niet genoeg lockdowns volgen, maar ik ben bang dat dat er de komende tijd niet meer in zit. De besmettingen gaan door het dak, maar niemand wordt ziek. Nou ja bijna niemand dan. Volgens mij moet je al dood en begraven zijn voordat je op de IC terechtkomt. En een lijk in een IC-bed, dat is ook geen gezicht. Je kan iemand wel op zijn borst leggen, de beademing opvoeren of de defibrillator op 220 volt zetten, het gaat je niet helpen. Dood is immers dood. Tenzij je Jezus Christus heet, dan kom je terug. Ik ben ook wel eens teruggekomen, maar dat was van een hazenslaapje op een cafétafel ergens in Brugge toen mijn vrienden besloten er nog eentje te nemen maar ik te moe was om een glas Leffe Blond te heffen. Of een Westmalle Dubbel, dat weet ik niet meer. Na een uurtje maakten ze me wakker en heb ik nog fris en vrolijk een patatje met mayonaise in een frietkot besteld voordat we op de jeugdherberg aangingen.

Afijn.

Ik wilde dus een rolluik kopen voor het geval het kabinet zou besluiten dat het echt over is met die lockdowns en het volk weer zijn gang kan gaan in mijn straatje, omdat het er zo aan toe is. Dat lees ik namelijk overal, dat iedereen er zo aan toe is. Ik ben toe aan een rolluik. Eentje die ervoor zorgt dat ik me een stuk veiliger voel als dronken mannetjes en vrouwtjes door mijn straatje lopen, dat ik niks hoor van die kleremuziek die uit het café komt en dat ik de volgende dag uitgerust met het goede been uit bed stap. Ik mailde een van de vele bouwmarkten die de stad rijk is en vroeg of ik een afspraak kon maken. Binnen een half uur hing er een man aan de lijn.
‘Ik zag je mailtje.’
‘Dat is snel’, zei ik.
Ik legde uit dat het om een raam van ongeveer vier vierkante meter ging, dat ik wilde weten wat het zou kosten en of hij er nog een leuk kleurtje bij kon verzinnen.
‘Ik zet het morgen even voor je op de mail.’
Dat vond ik een goed idee.
De volgende morgen lag er inderdaad een mail in de box. Ik zag de prijs van het rolluik en van het motortje dat er wordt bijgeleverd. Ik kon eventueel kiezen voor een afstandsbediening. Er waren een paar standaardkleuren, voor een ander kleurtje betaalde ik extra. Het leek me een goed voorstel, maar ik had toch nog een paar vragen. Ik klikte op de antwoordknop en tikte de vragen in. 1. Was deze prijs inclusief of exclusief installeren? En als de prijs exclusief was, wat kostte dat installeren dan? 2. Kon ik niet beter langskomen om die andere kleuren te bekijken? 3. Wat kon hij me vertellen over de geluiddichtheid van het rolluik?

Daarna verzond ik de mail.

De volgende morgen lagen de antwoorden keurig in de mailbox. Ja, de prijs was exclusief installeren, maar hij vertelde er niet bij wát dan de extra kosten waren. Voor een andere kleur leek het hem wel handig dat ik langskwam. Op vraag drie moest hij het antwoord schuldig blijven. Hij had geen idee.

Ik liet het antwoord op vraag 3 even op mij inwerken. Dat duurde circa een half uur, want die tijd had ik nodig om te achterhalen waarom iemand die rolluiken verkoopt geen idee heeft hoe het met de geluiddichtheid zit, een vrij wezenlijk onderdeel van een rolluik. Dat lees ik namelijk op internet, dat je dus geluidwerende rolluiken heb in allerlei gradaties. Al maakt iets lawaai tot 75 dB. Voor de goede orde: 75 dB is het geluid van een elektrische mixer, een koffiemolen of een F16 gevechtsvliegtuig op 3000 meter hoogte. Die wil je echt niet horen in je slaapkamer, zeker niet als je wilt gaan slapen. Ik vond het ook best apart dat een rolluikverkoper dat niet wist, van die geluiddichtheid.

‘Dag groenteboer. Wat zijn de meest zoete appels die u heeft?
‘Geen idee.’
‘Dag slager, welk vlees heeft u in de aanbieding vandaag?’
‘Geen idee.’
‘Dag trainer, hoe gaan we spelen vandaag?’
‘Geen idee.’

Ik wiste de mail en sloot het e-mailprogramma af. Ik beloofde mezelf dat ik morgen een specialist in rolluiken zou bellen. Die zal het vast wel weten.

Foto Vlado Paunovic op Unsplash