Thuiswerken
Vandaag werk ik thuis. Ik heb om acht uur op de groepsapp gemeld dat ik wat financiële dingetjes moet uitwerken en dat het maar beter op de beste concentratieplek ter wereld kan gebeuren: mijn huis. Ik heb geen vrouw en kinderen en ook geen huisdieren dus het is hier lekker rustig. ‘Misschien maar beter ook, Mars’, laat mijn collega Margot via de mail weten. ‘Het is druk hier, want we krijgen er tijdelijk een paar collega’s uit Barendrecht bij. De huur van dat filiaal is opgezegd en ze krijgen uiteindelijk een plek hier op de negende, maar die verdieping moet nog worden verbouwd. Daarom heeft Facilitair nu in allerijl extra bureaus en computers geplaatst. De vergadertafel is weggehaald en het koffiezitje ook’.
Het was bij ons op drukke dagen toch al lastig zoeken naar een flexplek, nu is het bijna onmogelijk. Heb je toch een plekje gevonden dan is het om je heen een kakofonie van malende koffiebonen, ritselende theezakjes, stomend water en oeverloos geleuter bij het koffieapparaat. In stilte werken is onmogelijk. Ik log daarom aan de ontbijttafel in, check de mail, werk een paar facturen bij, neem een kop thee en een boterham met jam. Rond tien uur stap ik onder een warme douche. Daarna gun ik mezelf een tweede kop thee, dit keer met twee beschuitjes met chocoladehagelslag, en registreer mijn gewerkte uren van de afgelopen week in een verder nutteloos systeem waar verder nooit iemand inkijkt. Het voordeel van thuiswerken is dat je niet wordt lastiggevallen door langslopende collega’s die alles met je willen delen of je vragen stellen waar je toch geen antwoord op hebt.
Rond twaalf uur kleed ik mij aan, heb kort telefonisch overleg met Nico over een paar kostenplaatsen een bel daarna Eva om te horen hoe het vordert met haar stage. We hebben namelijk hier bij Financiën een stagiair. Van dat gesprek maak ik een verslag en dat mail ik naar de baas. Hij mag het verder regelen met de school want die wil graag weten wat Eva vier dagen in de week bij ons uitspookt. Ik check wederom de mail, geef antwoord op dringende en niet zo dringende vragen, flans een intranetbericht in elkaar met de oproep aan alle collega’s toch vooral alle cijfers van het eerste kwartaal op tijd aan te leveren en stuur het naar de redactie voor plaatsing. Om vier uur gaat de laptop dicht, want ik moet boodschappen doen. Als ik over de gracht loop, vraag ik mij af: waarom zou ik ooit en in hemelsnaam nog naar kantoor gaan?
Foto Nathan Riley op Unsplash
Ik heb interessant mee tewerken
BeantwoordenVerwijderenBeste Marcel, ik las net jouw vorige verhaal over de hovenier waarbij je vertelde verse koffiebonen gemaald te hebben. En ik rook het meteen. Thuis drink ik altijd oploskoffie met havermelk en, omdat ik dat al jaren doe vind ik dat de al-ler-lek-ker-ste.
BeantwoordenVerwijderenVreemd toch dat ik dan jouw verse bonen ruik?
Ik heb vandaag het tweede gedeelte van Pindakaas gelezen en er enorm van genoten. Normaal lees ik een boek in één ruk uit, maar blijkbaar had ik het druk. Op zaterdag rond half twaalf komt het draaiorgel. Meestal is het vals. Ook een orgel kan gestemd worden. Ik ben heel muzikaal en hoor dat. Straatmuzikanten mogen een half uurtje op dezelfde plek staan. Dat gebeurde dus vaak voor de groentekraam. Dat is vervelend voor de klanten en de medewerkers, omdat iedereen moet schreeuwen. De laatste tijd heeft de sluwe orgelman een nieuwe truk bedacht. Een half uur voor de bloemenkraam en dan een halfuurtje voor de groentekraam. Als kinderen wat geld in het bakje doen gaat hij door de knieën en aait ze over hun bolletje. Dat deed Saddam Hoessein ook. Hitler trouwens ook en zelfs de Servische generaal Mladic, je weet wel van Srebrenica. Ik kan er niet tegen. Tussen de liedjes door zeg ik steeds: "Eindelijk rust". Natuurlijk zonder ooit oogcontact te maken. Kostelijk vond ik jouw verhaal over waarschijnlijk dezelfde orgelman. Wel even een correctie, het is geen diesel maar een benzine motor. En het paard was van de andere orgelman, die komt uit Rijswijk en had tientallen jaren een paard. En. En hij laat zijn orgel stemmen.
Tenslotte wil ik het nog even over het waardeloze repertoire hebben wat ik al vrijwel uit mijn hoofd ken.
Daar komt ie dan: Daar komt Swiebertje, Flipper, Bouleboule, meisjes met rode haren, tulpen uit Amsterdam, de glimlach van een kind en nu hou ik op met Alouette.
Als ik een Ak47 van iemand zou kunnen lenen, dan kom ik in het acht uur journaal. MAN VERNIELT DRAAIORGEL UIT FRUSTRATIE. Gelukkig is er niemand gewond geraakt.