Knaldrang

Ik zal u het maar eerlijk vertellen: het zit er niet in vandaag. En ik weet ook: het is ontzettend flauw om als columnist een stukje met deze zin te beginnen. Als je niet weet waar je over moet schrijven, dan schrijf je dus een stukje over het feit dat je niet weet waar je over moet schrijven. Meestal borrelt er gedurende de week wel iets op, maar dit keer bleef het angstig stil in mijn hoofd. Misschien gaat het wel te goed in het stadje waar ik woon. Is er niets meer waar ik mij aan kan ergeren of over kan verbazen. Misschien is de stad wel af, valt er niks meer te wensen. En zoveel maak ik nou ook weer niet mee dat ik denk dat ik daar dan maar een stukje over moet schrijven.

Hoewel.

Als ik dan toch iets moet noemen: het was een aardige week voor mensen die niet zonder de zon kunnen. Gerrit Hiemstra zei het zelfs op televisie: het was de meest zonnige maand maart sinds de metingen zijn begonnen. Het voorjaar komt eraan, als het er al niet is. Ik zou tegen al die mensen die niet zonder zon kunnen willen zeggen dat ze er nog maar even van moeten genieten, want vrijdag is het maximaal 8 graden en staat er een noordoostenwind kracht 5. Een prima dag om binnen te blijven en de gordijnen vroeg dicht te doen.

Dat zonnige weer van deze maand weerhoudt de lokale media er niet van om nu alvast de grote evenementen in de stad aan te kondigen. Wees er snel bij als je een kraampje wilt huren voor Koningsdag, het Oranjekoorts Festival met presentator Hans Kazan wordt een klapper om nooit te vergeten want hij goochelt in twee seconden je nieuwe badkamer op het podium en waarom zou je je niet de schompes en de pleuris tegelijk lopen op Hemelvaartsdag tijdens de Golden Ten Loop? De antiekmarkt langs de grachten begint zodat je lekker kunt schuifelen en een half uur doet over honderd meter oude meuk. De nieuwste attractie is over de hoofden lopen op de Beestenmarkt. Ze klinken mij als evenementen uit lang vervlogen pre-corona-tijden en ik krijg er nu al weer jeuk van. Ik zal de stad moeten verlaten of mezelf opsluiten in mijn hofjeswoning met (alweer) de gordijnen dicht en een groot slot op het toegangshek om al die malloten buiten de deur te houden. Dat is mijn persoonlijke lockdown. 

Mijn vrienden in de groepsapp stuurden me deze week een nieuwsartikel over aankomende feestelijkheden in het algemeen die na twee jaar coronapandemie allemaal weer mogen. Het volk wil los en niet zo’n klein beetje ook. In Tilburg organiseerden ze dit weekeinde nog een carnavalsoptocht omdat het vorig jaar een keertje niet door was gegaan. De editie van 2020 viel namelijk vlak voor de eerste lockdown en toen werd er nog volop gehost en besmet. ‘Hier had ik niet van kunnen dromen’, las ik op de website van BN De Stem. Ik vind dat best wel een opmerkelijke uitspraak over een evenement dat één keertje niet doorging. Het kampioenschap van Feyenoord is ooit 17 keer achterelkaar niet doorgegaan en toen hoorde je mij toch ook niet klagen? Het nieuwsartikel dat mijn vrienden mij stuurden, kwam er in ieder geval op neer dat het volk ‘knaldrang’ heeft. Vorig jaar was dit het Belgische woord van het jaar. Tegen de mensen die ‘knaldrang’ hebben zou ik zeggen: boek een enkele reis naar Oekraïne. Maar dan moet ik ze misschien eerst uitleggen waar dat land ligt. 

Dat doet me denken aan De Vakantieman. Frits Bom presenteerde in de jaren tachtig hét consumentenprogramma over reizen dat alle andere consumentenprogramma’s over reizen overbodig maakte. In iedere aflevering stond als vast onderdeel van het programma een verslaggever met de kaart van Europa in een populaire vakantiebestemming. Hij sprak Nederlandse vakantiegangers aan en vroeg aan hen waar ze dachten dat ze waren. En of ze dat even op de kaart wilden aanwijzen. Sommigen hadden er twee dagen over gedaan om op plaats van bestemming aan te komen en gingen met de aanwijsstok op de kaart doodleuk naar Zuid-Limburg. Anderen hadden acht uur op een veerboot gezeten om in Engeland te komen. Op de kaart zag ik ze zoeken in de buurt van het Zwarte Woud. Op het strand van Benidorm deed een Belg een laatste verwoede poging. Het stokje eindigde in...jawel Oekraïne, bij de grens met Hongarije.

Foto Aditya Chinchure op Unsplash