Helemaal niets

-
Het is een dag. Een van de zeven dagen die er in een week zitten. Er gebeurt helemaal niets. Eigenlijk wil ik ook niet dat er iets gebeurt. Het is wel mooi zo, op deze dag. Vanmorgen ben ik opgestaan zonder doel, zonder plan. Het is een vrije dag vandaag. Ik hoef me nergens te melden, ik hoef nergens in te loggen. Ik hoef helemaal niets te doen vandaag. De vraag is dus: wat ga ik niet doen vandaag? Ik hoef zelfs geen verhaal te verzinnen, want ik heb zaterdag het kampioenschap van Feyenoord uit 2017 herbeleefd. Precies vijf jaar nadat Dirk Kuyt de club eigenvoetig naar de titel schoot.

Ik plaatste een bericht op mijn blog en maakte er melding van op mijn sociale mediakanalen. Op een paar vaste volgers na: geen reactie. Ik tagde Feyenoord. Het bleef stil. Zelfs de kranten hadden het er niet over. Ze hadden de pagina’s nodig voor S10 en het Eurosongfestival. Ik zal eens googelen en kijken of ze heeft gewonnen. ’s Middags naar ADO Den Haag tegen NAC Breda. De fietsrit naar het stadion gaat via Nootdorp. Ik zie mensen in het centrum op het terras. Het lijkt een beetje op een Frans dorpje. Ook hier gebeurt niet veel. ADO wint met 2-1 en mag door naar de halve finale van de play-off voor één plek in de eredivisie

Heracles werd zondag het kind van de rekening en moet ook meedoen aan de play-off. Het speelt tegen Excelsior. Willem II speelt niet meer. Die club vloog gisteren al richting de Keuken Kampioen Divisie. Helemaal niets in Tilburg. Ik zat in de bioscoop en wist de uitslagen niet. Toen ik om vijf uur thuiskwam, heb ik alle stekkers van mijn apparaten uit het stopcontact getrokken. Stel je voor dat er iemand belt en enthousiast roept dat Sparta zich veilig heeft gespeeld. 19.00 uur Studio Sport, bord op schoot. Wat een geweldig programma is het dan.

Vandaag is het een dag en er gebeurt niks. Alles is in het weekend gebeurd. Het Oekraïense leger heeft de Russische grens bereikt. Vandaag rusten de soldaten uit en melden de militaire vorderingen aan de president van hun land. Ik breng het glas naar de glasbak. Het groente-, fruit- en tuinafval verdwijnt in de gft-container. Ik maak een mooie ochtendwandeling en verenig het nuttige met het aangename. Ik app de woningbouwvereniging en vraag waarom ze geen antwoord geeft op mijn vraag van afgelopen donderdag. Iemand zonder naam appt terug met excuses en belooft het uit te zoeken.

Het beddengoed gaat op negentig graden in de wasmachine. Na 2½ uur is het schoon en hang ik het aan de waslijn in de tuin waar het direct stevig begint te wapperen. Ik zet er extra knijpers bij. Na een uur begint het te regenen en moet ik het binnenhalen. Na twee uur hang ik het weer op. Een duif schijt op het laken. Ik haal het binnen en stop het nogmaals in de wasmachine. Het begint nog harder te waaien. Ik mis een oproep van de woningbouwvereniging en bel terug. Na vijf minuten in de wacht hang ik op. De buurtkatten hebben weer eens ruzie met elkaar, een merel slaakt een waarschuwingskreet, een pimpelmees komt een meelworm uit het vogelhuis halen, de klimop overwoekert de tuin. Ik lees Kader Abdolah. De zon is bijna de hele dag weg, maar laat zich nu toch even zien.

Ik hoef vandaag niks. Ik hoef zelfs geen stukje te schrijven, maar ik doe het toch. Gebeurt er toch nog wat.

 

Reacties

  1. Raymond Swaep16 mei 2022 om 07:10

    Je hoeft niks Sein en wat weet je dat "niks" weer heerlijk op te schrijven haha. Geweldig relaas van een nietszeggende dag die uitblinkt in dynamiek

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Marcel de Wit16 mei 2022 om 07:12

      U bent er vlot bij!

      Verwijderen
    2. Raymond Swaep16 mei 2022 om 07:13

      Ik had nog twee overuurtjes staan en ben eerder gestopt met werken. Nou ja werken.

      Verwijderen
    3. Anoniem17 mei 2022 om 02:10

      Een zo op het eerste gezicht saaie dag komt tot leven dankzij de scherpe pen van onze geliefde auteur.
      Ron

      Verwijderen
  2. Ernst Jan Gerhardt6 juni 2022 om 05:43

    Dagen dat niets moet of hoeft. Ze bestaan nog. Welhaast de mooiste dagen van het jaar.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Thuiswerken

-
Afbeelding
Vandaag werk ik thuis. Ik heb om acht uur op de groepsapp gemeld dat ik wat financiële dingetjes moet uitwerken en dat het maar beter op de beste concentratieplek ter wereld kan gebeuren: mijn huis. Ik heb geen vrouw en kinderen en ook geen huisdieren dus het is hier lekker rustig. ‘Misschien maar beter ook, Mars’, laat mijn collega Margot via de mail weten. ‘Het is druk hier, want we krijgen er tijdelijk een paar collega’s uit Barendrecht bij. De huur van dat filiaal is opgezegd en ze krijgen uiteindelijk een plek hier op de negende, maar die verdieping moet nog worden verbouwd. Daarom heeft Facilitair nu in allerijl extra bureaus en computers geplaatst. De vergadertafel is weggehaald en het koffiezitje ook’.   Het was bij ons op drukke dagen toch al lastig zoeken naar een flexplek, nu is het bijna onmogelijk. Heb je toch een plekje gevonden dan is het om je heen een kakofonie van malende koffiebonen, ritselende theezakjes, stomend water en oeverloos geleuter bij het koffiea...
Meer lezen

Er zit een man in het portiek

-
Afbeelding
Ik schat hem rond de 25 jaar. Afgetraind. Zijn hoofd leunt tegen de reling van de trap. De man is gekleed in een korte lichtbruine broek, vaal, blauw T-shirt, bruin petje, zonnebril. Zijn witte sokken en blauwe sportschoenen zien er als nieuw uit. Hij draagt zwarte wielrenhandschoenen. Hij slaapt een diepe slaap, en dat op maandagmiddag om 17.30 uur. Even verderop staat een fiets. Ik vermoed dat de fiets van hem is. Hij staat niet op slot. Ik zie door het raampje van de voordeur dat de man diep ademt. Vermoedelijk is hij doodmoe. Ik laat ‘m maar even, maar na een half uurtje vraag ik mij toch af of hij wel in orde is. Ik open de voordeur van mijn woning op de begane grond, stap naar buiten en tik hem op de schouder. Ik tik nog een keer. Geen beweging. Bij de derde tik gaat zijn hoofd omhoog. ‘Are you okay?’, vraag ik. Ik begin maar meteen in het Engels, want ik vermoed hier met een toerist te maken te hebben. ‘Huh?’ ‘Are you okay?’, vraag ik nog een keer. ‘Moment, moment’, zegt de ...
Meer lezen

Vakantie

-
Afbeelding
Zo langzamerhand nadert de vakantieperiode haar einde. Toch lijkt er tussen vakantie en thuis zijn weinig verschil te zitten. Zeker als je - al dan niet vervroegd - met pensioen bent en je samen de dagen probeert door te komen. Op vakantie ‘Goedemorgen.’ ‘Lekker geslapen?’ ‘Heerlijk.’ ‘Wil je een kopje thee?’ ‘Lekker hoor’. ‘Gaan we daarna ontbijten.’ ‘Wil je jam?’ ‘Doe maar.’ ‘Ga ik nou even douchen.’ ‘Ga ik na jou.’ ‘Kan ik mooi de afwas doen als jij gaat.’ ‘Tien uur koffie?’ ‘Lekker.’ ‘Gaan we daarna een stukje fietsen.’ ‘Gezellig.’ ‘Zijn we ruim op tijd weer binnen voor de lunch.’ ‘Ik heb dan wel trek ja.’ ‘Vanmiddag blijf ik hier. Boekje lezen.’ ‘Ik ga de auto wassen.’ ‘Lust je vanavond een entrecootje?’ ‘Met gebakken aardappelen?’ ‘En een gemixte salade.’ ‘Zes uur?’ ‘Zes uur.’ ‘Daarna nog een bakkie’. ‘En op tijd naar bed.’ ‘Morgen weer vroeg op.’ Thuis ‘Goedemorgen.’ ‘Lekker geslapen?’ ‘Heerlijk.’ ‘Wil je een kopje thee?’ ‘Lekker hoor’. ‘Gaan...
Meer lezen