Visite

In de jaren zeventig, toen ik nog klein was, ging ik vaak op visite. Met mijn vader, moeder en mijn grote zus. Naar een verjaardag. Van ome Ger en tante Riet, maar ook naar die van ome Gienus en tante Corrie. En naar al die al die andere verjaardagen van je ooms, tantes, neven en nichten. Soms leek het of ze allemaal tegelijk jarig waren, want het hield niet op. Er ging geen weekend voorbij, en soms ook geen doordeweekse dag, of je had een verjaardag. Als je naar de verjaardag van tante Lenie was geweest, wist je dat je ze binnen een week weer zou zien, want dan was je moeder jarig en kwam de hele bende jouw kant op. Visites, mijn zus en ik vonden het geweldig. Sterker nog: we waren er dol op.

Als we thuiskwamen uit school aten we makkelijk. Een boterham of zo. Even snel afruimen en afwassen en dan de boel klaarzetten. Mijn vader had een kromme rug van het sjouwen van de kratten Heineken die al dagenlang op het balkon koud stonden te worden, de jonge jenever voor opa lag in het vriesvak en de Zwarte Kip stond op zijn kop anders was het advocaatje voor tante Lenie er om 23.00 uur nog niet uit. Mijn zus en ik mochten de sigarettenpakjes van Belinda  en Camel (met en zonder filter) in de glaasjes doen tot er werkelijk geen één meer bij paste. Want gerookt werd er, die avond. Of er nu wel of geen kinderen – en dat waren er best wel veel  - bij waren, bij ons stond om acht uur de huiskamer blauw. Opa van de drank, de rest van de rook.

Eerst koffie met gebak, daarna bier voor de mannen, een jenevertje met een schepje suiker voor opa en een advocaatje dus voor tante Lenie. Of voor tante Corrie, dat weet ik niet meer. En maar lullen over van alles en nog wat. Over Feyenoord en Ter Meulen. En over de Volkswagen die je vader net tweedehands had gekocht. En opa vertelde hoe je toch het beste van Delft naar De Kuip moest rijden. Maar dat verhaal hoorden we elke verjaardag en elke keer reed opa weer anders.

Eigenlijk ga ik alleen nog naar een verjaardag als ik er écht zin in heb. Dat is ook leuk voor de aanwezige opa’s, oma’s, tantes, omes, nichten en neven, want als ik er zin in heb, dan ben ik pas écht gezellig. Maar verplicht opdraven, ik heb er de kracht niet meer voor. Ik sms de jarige een fijne dag, zeg gewoon af en ga niet. Dat vindt de jarige dan weer niet gezellig en dat begrijp ik ook weer wel, want als er eentje gezellig is, dan ben ik het. Overigens hoeft u zich geen zorgen te maken over mijn sociale leven. Dat speelt zich namelijk af in de kroeg, met vrienden. Gewoon op zaterdagmiddag een pintje bier wegstouwen en misschien wel twee, en ondertussen kijken naar een wedstrijd tussen Mansfield Town en Torquay United in League Two. En dan, met een stuk in je kraag, maar zien hoe je thuiskomt.

(Uit: Autoluw en andere Delftse verhalen)