Posts

Oorlog en vrede

Afbeelding
Ik stond op het perron en was op weg naar een van tevoren verwachte - en achteraf gezien geheel terecht – genoeglijke middag in de pub met mijn beste vrienden. Het was een tijd geleden dat ik op het perron stond. Zelfs zolang dat ik bij het afdalen van de trap richting de treinen pardoes naar het verkeerde spoor liep. Het station heeft al een paar maanden twee nieuwe sporen en de treinen naar de bestemming van vandaag gaan vanaf een ander perron dan voorheen. Maar ik was het vergeten. Op het perron was het rustig en kalm. De trein zou volgens de dienstregeling op de informatieborden over drie minuten vertrekken. Dat deed hij dan ook, nadat ik was ingestapt en plaats had genomen in de coupé. Voor mij was een man, type verstrooide professor, ingestapt. Hij deed mijn denken aan Dr. Emmet Brown, kortweg Doc, uit de trilogie Back to Future. Doc was de man die de Flux Capacitor uitvond, deze monteerde in een DeLorean DMC-12 en er een tijdmachine van maakte. De machinist gaf gas, al zag ik ...

Kerk

Afbeelding
Vóór mij, bij de kassa, stond een man. Hij was bijna aan de beurt en stond wat te hannesen met kleingeld. In zijn handen had hij een aantal artikelen waarvan ik niet kon zien wat het was. Deze winkel verkoopt alles. Tandpasta, maar ook shampoo. Een zak drop kan ook en wie geen kinderen wil krijgen, loopt met een pak condooms de deur uit. Zijn vrouw stond naast hem en gezien haar en zijn leeftijd – ik schatte ze rond de 75   jaar - zal dat laatste niet tot de boodschappen hebben behoord. Zelf had ik een voordeelfles wasmiddel in de ene en een pak wc-papier in de andere hand. Want dat verkocht de winkel ook. De man rekende af en vroeg, terwijl hij het wisselgeld terugkreeg, aan de caissière waar de Grote Kerk was. ‘Moeten we hier links of rechtsaf?’ Ze keek hem glazig aan, de blik op oneindig. Ik woon om de hoek van deze winkel, hier in het centrum van deze stad. De kerk die de man bedoelt, is de bekendste van het land en dé topattractie voor binnen- en buitenlandse toeristen. De...

Vakantie

Afbeelding
Zo langzamerhand nadert de vakantieperiode haar einde. Toch lijkt er tussen vakantie en thuis zijn weinig verschil te zitten. Zeker als je - al dan niet vervroegd - met pensioen bent en je samen de dagen probeert door te komen. Op vakantie ‘Goedemorgen.’ ‘Lekker geslapen?’ ‘Heerlijk.’ ‘Wil je een kopje thee?’ ‘Lekker hoor’. ‘Gaan we daarna ontbijten.’ ‘Wil je jam?’ ‘Doe maar.’ ‘Ga ik nou even douchen.’ ‘Ga ik na jou.’ ‘Kan ik mooi de afwas doen als jij gaat.’ ‘Tien uur koffie?’ ‘Lekker.’ ‘Gaan we daarna een stukje fietsen.’ ‘Gezellig.’ ‘Zijn we ruim op tijd weer binnen voor de lunch.’ ‘Ik heb dan wel trek ja.’ ‘Vanmiddag blijf ik hier. Boekje lezen.’ ‘Ik ga de auto wassen.’ ‘Lust je vanavond een entrecootje?’ ‘Met gebakken aardappelen?’ ‘En een gemixte salade.’ ‘Zes uur?’ ‘Zes uur.’ ‘Daarna nog een bakkie’. ‘En op tijd naar bed.’ ‘Morgen weer vroeg op.’ Thuis ‘Goedemorgen.’ ‘Lekker geslapen?’ ‘Heerlijk.’ ‘Wil je een kopje thee?’ ‘Lekker hoor’. ‘Gaan...

Er zit een man in het portiek

Afbeelding
Ik schat hem rond de 25 jaar. Afgetraind. Zijn hoofd leunt tegen de reling van de trap. De man is gekleed in een korte lichtbruine broek, vaal, blauw T-shirt, bruin petje, zonnebril. Zijn witte sokken en blauwe sportschoenen zien er als nieuw uit. Hij draagt zwarte wielrenhandschoenen. Hij slaapt een diepe slaap, en dat op maandagmiddag om 17.30 uur. Even verderop staat een fiets. Ik vermoed dat de fiets van hem is. Hij staat niet op slot. Ik zie door het raampje van de voordeur dat de man diep ademt. Vermoedelijk is hij doodmoe. Ik laat ‘m maar even, maar na een half uurtje vraag ik mij toch af of hij wel in orde is. Ik open de voordeur van mijn woning op de begane grond, stap naar buiten en tik hem op de schouder. Ik tik nog een keer. Geen beweging. Bij de derde tik gaat zijn hoofd omhoog. ‘Are you okay?’, vraag ik. Ik begin maar meteen in het Engels, want ik vermoed hier met een toerist te maken te hebben. ‘Huh?’ ‘Are you okay?’, vraag ik nog een keer. ‘Moment, moment’, zegt de ...

De hovenier

Afbeelding
De hovenier is hard aan het werk in onze gemeenschappelijke tuin. Hij maait met zijn kleine motormaaier het gras en knipt de overhangende takken weg. De hovenier is er met zijn mooie groene hovenierskleding en zwarte werkschoenen vroeg bij, want rond half acht hoor ik dat hij de motormaaier aanzet. Het is een kleine maaier die op benzine loopt, dus de hovenier moet een paar keer trekken voordat de motor aanslaat.  Om half acht ben ik meestal wakker, dus ik vind het niet erg dat de hovenier dan begint. Je kunt je druk maken over dat vroege tijdstip, maar de hovenier moet toch ergens in de stad vroeg beginnen. Zijn motormaaier doet van broem-broem en de hovenier maakt mooie vloeiende bewegingen van links naar rechts waarbij de grassprieten in het rond vliegen. Hij heeft een beschermbril op, zodat hij de sprieten niet uit zijn ogen hoeft te wrijven. De hovenier heeft er schik in en trekt de gashendel flink open. Broem-broem! Het hoge gras verandert snel in een glad gazonnetje. Broem...

Thuiswerken

Afbeelding
Vandaag werk ik thuis. Ik heb om acht uur op de groepsapp gemeld dat ik wat financiële dingetjes moet uitwerken en dat het maar beter op de beste concentratieplek ter wereld kan gebeuren: mijn huis. Ik heb geen vrouw en kinderen en ook geen huisdieren dus het is hier lekker rustig. ‘Misschien maar beter ook, Mars’, laat mijn collega Margot via de mail weten. ‘Het is druk hier, want we krijgen er tijdelijk een paar collega’s uit Barendrecht bij. De huur van dat filiaal is opgezegd en ze krijgen uiteindelijk een plek hier op de negende, maar die verdieping moet nog worden verbouwd. Daarom heeft Facilitair nu in allerijl extra bureaus en computers geplaatst. De vergadertafel is weggehaald en het koffiezitje ook’.   Het was bij ons op drukke dagen toch al lastig zoeken naar een flexplek, nu is het bijna onmogelijk. Heb je toch een plekje gevonden dan is het om je heen een kakofonie van malende koffiebonen, ritselende theezakjes, stomend water en oeverloos geleuter bij het koffiea...

Orgelman

Afbeelding
Zaterdagmorgen, kommer en kwel De orgelman, oorverscheurende hel Jankende klanken uit zijn machien De voorbijganger klaagt Maar toch netjes vraagt Mag het een onsje minder misschien?